loslaten

(van een onbekende auteur)

Loslaten betekent niet dat je niet meer geeft om een ander,
het betekent dat je het niet voor iemand anders kunt doen.

Loslaten is niet jezelf afsnijden,
het is het besef dat je een ander niet kunt beheersen.

Loslaten is niet passief zijn,
maar leren van natuurlijke gevolgen.

‘Loslaten’ is je machteloosheid toegeven,
wat betekent dat de uitkomst soms niet in jouw handen ligt.

Loslaten is niet proberen een ander te veranderen of de schuld te geven,
het is om het beste uit jezelf te halen.

Loslaten is niet zorgen voor,
maar geven om.

Loslaten is niet langer proberen de ander te fixen,
maar ondersteunend te zijn.

Loslaten is niet langer oordelen,
maar een ander laten zijn wat hij of zij nu is.

‘Loslaten’ is niet langer alles trachten te regelen,
maar anderen toestaan hun eigen lot te beïnvloeden.

‘Loslaten’ is niet een ander afschermen van zijn lot,
het is de ander toestaan de realiteit zelf onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen,
maar accepteren.

Loslaten is niet langer zeuren, schelden of ruzie maken,
maar in plaats daarvan mijn eigen tekortkomingen uitzoeken en ze corrigeren.

‘Loslaten’ is niet langer alles willen aanpassen aan mijn wensen
maar elke dag nemen zoals hij komt en van mezelf blijven houden.

‘Loslaten’ is niet langer anderen bekritiseren en willen veranderen
maar je best doen om te worden wat je droomt dat je zelf kunt zijn.

Loslaten is geen spijt hebben van het verleden,
maar groeien en leven voor de toekomst.

‘Loslaten’ is minder bang zijn,
en meer beminnen.

Wil jij meer loslaten in je leven?

Als je interesse hebt om met loslaten bezig te gaan, er is nu een online training om te leren loslaten. Hierbij krijg je een jaar lang onbeperkt toegang tot de online cursus. Zo kun je 52 weken lang elke dag een beetje (of veel) loslaten…

Er zijn ook 3 gratis lessen die je eerst kunt uitproberen via de pagina https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,
Jan Bommerez

Jan Bommerez

flow

Het lichaam is een zelf organiserend, intelligent systeem. Onze rol is om dat te ondersteunen met juiste keuzes. Vooral als allerlei situaties gezorgd hebben voor een verstoorde innerlijke flow is het van vitaal belang te weten hoe je het lichaam bewust kunt helpen om zijn spontane processen te herstellen.

Een lichaam in FLOW is een lichaam in BALANS.

Verstoorde balans uit zich als fysieke, mentale en emotionele problemen die vaak ook onze relaties verstoren.

Wat kun je allemaal doen om de flow van energie en lichaamsvloeistoffen in je lijf te herstellen?

BEWEGING

Verstoorde flow in het skeleton-musculaire systeem uit zich als stijfheid. Veel stijfheid uit zich als immobiliteit.

Stijve gewrichten en stramme spieren wijzen op een verstoorde energiestroom door het systeem.

Maar ook de lichaamsvloeistoffen kunnen slecht circuleren. We denken daarbij vooral aan de bloedsomloop. Stress zorgt voor vernauwde aderen en belemmering van de hartfunctie die het bloed moet pompen naar alle cellen.

Als de bloedsomloop gehinderd wordt door stress krijgen de cellen ook minder zuurstof en voedingsstoffen.

Uitputting is ook een teken dat de energie niet goed kan stromen in je lijf. Fitheid is een staat van constante zelfvernieuwing d.w.z. goede flow.

Beweegt je lichaam gracieus en elegant of sleept het zich voort tegen de innerlijke weerstand in?

De stress respons die het meest de innerlijke flow verstoort is de freeze respons. Energie wordt dan instinctief op ‘spaarmodus’ gezet om te kunnen overleven. Maar wanneer het gevaar voorbij is en het lichaam nog steeds in spaarmodus blijft zitten heb je de basis voor een hele reeks problemen.

Juist als je geen zin hebt om te bewegen heb je meer dan ooit beweging nodig. Beweging zorgt voor warmte en warmte helpt ontdooien.

Goed gedoseerde beweging zorgt ook voor het herstel van de cardiovasculaire zwakte die hoort bij residuele freeze in het lijf.

Emotionele warmte krijg je van vrienden en veilige relaties.

REGELMAAT EN RITME

De beweging van de energie en het bloed door ons lichaam heen, verloopt het beste wanneer er regelmaat is. Een onregelmatige hartslag is een uiting van verstoorde regelmaat.

Allerlei lichaamsprocessen verliezen hun normale ritme als er residuele freeze (of onderdrukte emotie) is in het systeem.

Bewust werken aan regelmaat herstelt het systeem.

Voorbeelden: ritmisch en bewust leren ademen (zoals je leert in onze online training), sporten en mediteren op vaste tijdstippen, eten op vaste tijdstippen. Het lichaam krijgt daar een gevoel van veiligheid door en kan beter de freeze loslaten.

Ander voorbeeld: bewegende meditatieve disciplines zoals tai chi en Feldenkrais.

Ander voorbeeld: muziek en dans met een aangenaam ritme.

Maar er is ook de warmte van relaties!

Juist als je neiging hebt om je af te zonderen (en freeze zorgt daarvoor) heb je nood aan warme sociale contacten en vriendschap.

‘SMEEROLIE’ IN HET SYSTEEM

Net zoals een motor zonder olie slecht functioneert is dat ook het geval voor ons bio-organisme.

Alle celprocessen in het lichaam vergen water. De meest mensen drinken te weinig (goed) water. Uit onderzoek blijkt ook dat gestreste mensen hun dorstreflex verliezen en dus neiging hebben minder te drinken, of.. de verkeerde dingen te drinken zoals soda’s en alcohol…

Je lijf heeft zuiver en levend water nodig voor zijn optimale functioneren.

Om te berekenen hoeveel water (niet vloeistof maar water!) je dagelijks moet drinken om een ​​gezonde hoeveelheid water in je lichaam te houden, deel je je lichaamsgewicht door 2 en drink je die hoeveelheid in grammen. Een persoon van 80 kilo zou bijvoorbeeld elke dag moeten streven naar 2,5 liter water, of ongeveer zeven tot acht glazen van 30-35 cl.

Om een idee te hebben van de vitale rol van water in enkele cruciale lichaamsfuncties:

  • Spieren en nieren: 79%
  • Hersenen en hart: 73%
  • Longen: 83%

Wanneer je gestrest bent heb je ook neiging om de verkeerde vetten te eten zoals in gefrituurde gerechten en vette hamburgers…

Je lijf heeft gezonde vetten nodig voor celfuncties en orgaanfuncties. Gebruik daarom gezondere oliën zoals koudgeperste olijfolie. Vermijd margarine en verzadigde vetten.

En meestal hebben we ook meer behoefte aan omega 3 en omega 6 dan we uit onze voeding krijgen.

OPGEKROPTE EMOTIES LOSLATEN

Zelfs met de beste voeding en regelmatig sporten kun je uit balans blijven als je de opgekropte stress (lees opgekropte emoties) niet kunt loslaten.

Kijk eens hoe zelfs topsporters helemaal uit de flow geraken als ze emotioneel uit balans zijn.

Hoe je opgekropte emoties kunt loslaten hebben we meestal niet geleerd op school of in onze opvoeding.

Deze cruciale vaardigheid kun je opnieuw leren (want als kind kon je dat wel!) met onze online training ‘Leren loslaten’.

Wil je eerst kijken of het iets voor jou is? Voel je vrij om je aan te melden voor 3 gratis lessen via de volgende link https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,
Jan Bommerez

Jan Bommerez

kompas

Er was eens een schipper. Hij kon niet lezen of schrijven. Maar de zee vertelde hem alles wat hij weten moest. Hij hield van de zee. De zee was zijn leven. Met de zon in zijn gezicht, de wind door zijn haar en de geur van de zilte zee voer hij daar waar de stroming hem bracht. Hele werelden ontdekte hij en zijn dagen bracht hij door staande aan het roer en met een brede glimlach. Hij was gelukkig.

Tot op een dag hij een haven aandeed waar hij een andere schipper ontmoette. Deze schipper vertelde hem over een kompas dat hij gebruikte om zijn koers uit te zetten en liet de schipper zien hoe het werkte. Samen bepaalden ze de koers. Toen voeren ze uit, hun blik gericht op het kompas. Week de naald iets af van de gezette koers, dan stuurden ze direct bij. Terug in de haven was de schipper verkocht. Hij moest ook zo’n kompas hebben. En zo geschiedde.

Hij kocht een kompas en installeerde deze bij zijn roer. Hij kon niet wachten om de zee op te gaan. De volgende ochtend vroeg voer hij uit. Hij zette zijn koers en aandachtig volgde hij zijn kompas. Hij had zichzelf een uitdaging gesteld. Het verste land dat hij kon bedenken was zijn eindbestemming. Na enkele dagen bereikte hij dit land. Het viel hem op dat hij er sneller was aangekomen dan verwacht. Hij was verheugd. Het kompas werkte goed. Het was vast een geschenk van God.

Dankbaar voor dit geschenk voer hij die weken en maanden daarna naar elke denkbeeldige bestemming. En altijd weer kwam hij precies daar waar hij zijn moest en sneller dan hij ooit had durven dromen. In elke haven waar hij kwam vertelde hij over het kompas dat zijn leven had veranderd. Hij raakte er niet over uitgepraat.

Tot op een dag hij ’s avonds op het dek van zijn schip zat en naar de zonsondergang keek. Hij ademde diep in en snoof de zeelucht op. Opeens voelde hij een weeïg verlangen in zijn hart. Verdriet kwam omhoog, een traan rolde uit zijn oog. Hij wist niet wat er was of waar het gevoel vandaan kwam. Stil keek hij voor zich uit. Toen de zon onder was, keek hij naar de hemel en naar de sterren. De sterren die hem al jaren de weg hadden gewezen in de nacht.

Opeens wist hij het. Het kompas had hem misschien wel sneller op zijn bestemming gebracht en loodste hem supersnel over de zee, maar het had hem de vreugde van het varen op zee ontnomen. Soms kwam hij op zijn eindbestemming aan en had hij geen idee waar hij langs was gevaren. Hij wist vaak niet eens meer hoe de stroming stond en ook het weer voelde hij niet meer omslaan. Hij had zo blind vertrouwd op zijn kompas, dat hij zijn hele zeemansgevoel was kwijtgeraakt.

Hij zuchtte diep en vroeg aan God: “U gaf mij dit kompas en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik heb vele prachtige reizen gemaakt. Maar door het kompas ben ik vergeten hoeveel ik ervan hou om me mee te laten voeren met de stroming, om de zee mij te laten vertellen waar ik heen ga. Het klinkt misschien ondankbaar, maar ik weet niet wat ik er nu mee moet.”

God antwoordde: “Ik heb je een kompas gegeven dat je precies vertelde wat je moest weten. Door daarop te vertrouwen kon jij je verbinden met de zee, je voelde de stroming en de wind en je rook de geur. Door dit kompas kon jij je weg vinden en werd jij één met de zee. Dat bracht geluk en vreugde in je leven.”

De schipper werd even stil. Hij begreep er niets van. Dit kompas had hem dat allemaal niet gebracht. “Maar ik begrijp het niet,” sprak hij tot God, “dit kompas brengt me dat allemaal niet. Wat doe ik verkeerd?” God antwoordde: “Je hebt jouw magisch kompas vervangen voor een technisch kompas waardoor je vergat dat alles dat jij nodig hebt om jouw weg te vinden allang in jouw bezit is.”

Nu begreep de schipper het. Zijn hart was zijn kompas en had hem al die jaren gelukkig gemaakt en vanaf nu zou hij daar weer op vertrouwen. Hij maakte de trossen los en voer weg, de zee op. Waarheen maakte hem niet uit, hij wist dat hij toch wel kwam waar hij zijn moest.

(Bron: Eveline van der Dongen)

 

blokkades loslaten

De mens is een microkosmos die de macrokosmos weerspiegelt. De kenmerken van de macrokosmos zijn ook te vinden in de mens.

  1. Mysterie
  2. Creatief
  3. Flow en dynamische balans
  4. Veerkracht

Ad 1. De mens is een mysterie, niet een wetenschappelijk meetbaar object. Net zoals 96% van de kosmos onzichtbaar is omdat er geen lichtbron is, zo is er ook in de mens een mysterieuze duisternis. In de Kabbala wordt die duisternis ‘het nog niet verlichte deel van de mens’ genoemd. Het is de feminiene scheppingsmatrix (die vele keren groter en dieper is dan het naar buiten gekeerde masculiene). Het licht wacht in de innerlijke duisternis… voor wie de schaduw durft in te gaan.

Ad 2. Het universum herschept zichzelf elk moment. In het hart van elk proton gebeuren elke nanoseconde miljoenen bewegingen die zo snel zijn dat het menselijk oog ze niet kan zien. Het is wat in het Oosten de dans van Shiva heet: schepping en destructie gebeuren constant samen in het NU. We bevatten deze scheppingskracht maar dienen hem te ontsluiten door onze angst op te geven.

Ad 3. Net zoals het universum in constante flow en dynamische balans is, zo is FLOW ook onze natuurlijke staat. Het lichaam doet constant zijn uiterste best om de homeostase (dynamische balans) te herstellen maar de onbewuste mens zit in een angststrijd verwikkeld en ervaart de inherente flow niet. De mind zit nogal in de weg van FLOW…

Ad 4. De kosmos schept voortdurend nieuwe sterren terwijl andere ontploffen. Het is een zelfherstellend systeem. Zo is dat ook voor de mens. Net zoals kleine wonden helen door complex processen in het lichaam, zo hebben wij ook een helend vermogen dat grotendeels nog onontdekt is en integendeel onderdrukt wordt door allerlei kustmatige ingrepen. Maar ook al onze innerlijke blokkades staan spontane heling in de weg, onafgezien van hoe groot ons helend potentieel is. Daarom ondersteun ik mensen die willen leren om hun onbewuste blokkades loslaten.

Wil je een wonder zien? Kijk in de spiegel…

Als je interesse hebt om onbewuste blokkades te leren loslaten, er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Hartegroet,

Jan Bommerez

Jan Bommerez

stress loslaten

Net zoals het lichaam weet hoe het in de overlevingsmodus moet komen, zo weet het lichaam ook hoe het in helingsmodus kan komen…Maar als wij niet uit de stressmodus kunnen komen kan het lichaam niet in de helingsmodus komen. We zitten dus onszelf en onze gezondheid in de weg als we niet leren loslaten!

Los blokkades op door oude stress los te laten

Wanneer we leren blokkades op te lossen door oude stress los te laten kan de energie weer beter stromen. Wanneer de energie beter stroomt kunnen verstoorde functies hersteld worden en gaan we door een helingsproces. Dat helingsproces volgt voorspelbare fasen. Die werden geformuleerd door Constantine Hering, de grondlegger van de homeopathie in de VS. De zogenaamde ‘helingswet van Hering’ is weinig bekend buiten de homeopathie. De volgorde is wetmatig en is namelijk de omgekeerde volgorde van de symptomen die eerder – onder druk (stress)- in het lijf verschenen zijn. Wanneer het lichaam overschakelt op overlevingsmodus wordt het hart gealarmeerd door de bijnieren via adrenaline en cortisol. Dat zijn ‘neurotransmitters’ d.w.z. ‘chemische boodschappers’. Het hart gaat dan sneller kloppen om bloed naar de armen en benen te pompen voor vechten of vluchten. De bijnieren hadden op hun beurt het ‘slechte nieuws dat er gevaar was’ vernomen van de klieren in de hersenen met name de hypothalamus en de hypofyse en die wisten het weer van het buikgevoel en van de zintuigen. Het middenrif krijgt een ontspannende neurotransmitter toegestuurd zodat we dieper zouden kunnen ademen.
De lever krijgt via cortisol de boodschap dat hij voor extra energie (suikers) moet zorgen en dat er extra bloed nodig is.
Cortisol (de boodschapper) zorgt er verder voor dat – de bij gevaar minder relevante organen – zoals spijsvertering en voortplanting op een laag pitje worden gezet. Ze krijgen minder bloed toegestuurd.

Het proces van activering en deactivering

Ook het immuunsysteem wordt door de boodschappers gevraagd om zijn ‘soldaten’ uit te sturen om mogelijke verwondingen snel te laten ontsteken als verdediging tegen besmettingen en om allerlei mogelijke indringers op te vangen. Het hele systeem wordt dus gemobiliseerd in een zekere volgorde. Het meest dringende komt eerst: zintuigen op scherp, dieper ademen en hart dat sneller gaat pompen. En dan het hele verdere proces van activering en deactivering.

Nu gaan we kijken naar de grote oorzaak van alle chronische problemen: de immobilisering door de freeze reflex. Wanneer vechten of vluchten niet kan kan het systeem niet anders dan overschakelen op de freeze reflex en spaarmodus. In het ergste geval vallen we zelfs bewusteloos (extreme spaarmodus). Je dient ondertussen te onthouden dat het bloed nu vol zit met stresshormonen. Hierdoor staan het bewegingssysteem, het hart en de longen en de bloedsomloop onder hogere druk TERWIJL in tegenstelling de ‘voor acuut overleven minder dringende organen’ tijdelijk onderdrukt zijn – juist door minder bloedtoevoer en afknelling door het bindweefsel. En herinner je dat ook het immuunsysteem zijn soldaten heeft uitgestuurd om voor ontsteking te kunnen zorgen bij verwonding. En het hart moet door de freeze zeer snel worden afgeremd wat dat is aan het hard aan het pompen. De noodrem wordt dus ingezet bij freeze… Er is geen tijd om geleidelijk te schakelen.

Kort gezegd:

Een systeem onder druk wordt nu onderdrukt door een nog grotere onderdrukking.
Of anders gezegd: het lichaam heeft nu het gaspedaal ingedrukt en staat tegelijk op de rem…
Een proces dat bedoeld was voor een korte termijn reactie blijft nu onderhuids doorgaan. Het systeem blijft nu chronisch met al die onderdrukte stress zitten. De spieren van nek en schouders en die van de armen en benen blijven met onderdrukte spanning zitten (die komt er af en toe eens uit als krampen), het hart en de bloedsomloop hebben residuele spanning waarvoor compensaties nodig zijn, de ingewanden krijgen chronisch minder bloedtoevoer, het immuunsysteem blijft ten onrechte ‘aanstaan’ waardoor nu gezond weefsel zou kunnen ontsteken en dat is maar de korte versie…

Naarmate hier en daar balans hersteld wordt zullen bepaalde symptomen oplossen terwijl juist nieuwe zullen verschijnen. Die nieuwe symptomen worden heel vaak verkeerd begrepen omdat de Wet van Hering te weinig bekend is. De nieuwe symptomen heten bij zij die het wel begrijpen ‘een helingscrisis’.

Mensen denken ‘ik word nog zieker’ terwijl ze eigenlijk aan het genezen zijn. Ook hun dokters kennen vaak die ‘Wet van Hering’ niet en zij kunnen daardoor foute conclusies maken en de client (wij dus) nodeloos ongerust maken.

Bij de vecht- en vluchtreflex is er een beweging naar buiten

Bij vechten en vluchten gaan de energie en het bloed naar de extremiteiten (armen, benen en hoofd) en naar de uitscheidingsorganen – terwijl energie en bloed worden weggetrokken uit de minder dringend organen (spijsvertering en voortplanting). Er is dus bij de vecht- en vluchtreflex een beweging naar buiten: bloed en energie worden verplaatst naar de extremiteiten. Bij freeze gebeurt de omgekeerde beweging: het bloed en de energie worden weggehaald uit de buitenste kring . Het lichaam keert energetisch naar binnen en gaat op spaarmodus over. Bij heling zal de volgorde dus van binnen naar buiten gaan. Het lichaam – i.e. de natuur – kent alle volgordes veel beter dan de dokters…

Problemen met de organen die op spaarmodus werden gezet zoals de spijsvertering zullen eerst aan de orde (moeten) komen. Dat terwijl slaapproblemen en hoge bloeddruk die te maken hebben met de organen en systemen die chronisch onder druk bleven staan pas in een later stadium zullen kunnen helen. ‘Eerst voor je darmen te zorgen als je jouw hersenen wilt helen’ is dus heel goed advies. Zo is het ook logisch dat eerst het zenuwstelsel en het hormonale stelsel in balans moeten komen voordat de rest kan helen. En dat die op hun beurt beïnvloed worden door EMOTIES. Dus dat je eerst dient je opgekropte emoties te leren loslaten. Net zoals het lichaam weet hoe het in stress modus dient te komen weet het lichaam ook PERFECT hoe het in helingsmodus kan komen. Maar zolang je je emoties onderdrukt kan het lichaam niet in helingsmodus komen. Door stressvolle emoties te leren loslaten help je dus het lichaam om zijn zelfhelend vermogen te herstellen. Helen volgt alleen als je de chronische stress kunt loslaten.

Leer chronische stress loslaten

Als je interesse hebt om chronische stress in je lichaam te leren ontspannen, er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Hartegroet,

Jan Bommerez

Jan Bommerez

Oude zenfabel over leren loslaten

Lang geleden was er een oude boer. Hij woonde op zijn boerderij met zijn vrouw en zoon.

Op een dag dwaalde een prachtige wilde hengst door een open poort en begon het groene gras op het land van de boer te eten.

De boer liep behoedzaam naar hem toe en sloot de poort.

Nadat de buurman van de boer had gezien wat er was gebeurd, liep hij erheen en feliciteerde hij de boer met zijn meevaller.

‘Wauw, je hebt veel geluk! Je hebt nu dit prachtige paard. ‘

De boer draaide zich om en zei: ‘Misschien.’

Er ging een dag voorbij en de hengst sprong over het hek en vluchtte weg.

De buurman van de boer die dit zag, rende naar hem toe om hem te troosten wegens zijn grote pech.

‘O god, dat is vreselijk nieuws, dit prachtige paard is weggelopen. Wat een zure ervaring. ‘

De boer zei eenvoudig: ‘Misschien.’

Er gingen een paar dagen voorbij en dezelfde hengst kwam terug met een hele bende wilde paarden.

Het paard was vertrokken om zijn familie op te halen en terug te brengen naar de weide van de boer.

De vijf paarden graasden toen de buurman van de boer, buiten verbazing, naar hem toekwam.

De buurman zei: ‘Je bent vast de gelukkigste man ter wereld. Dit is ongelofelijk!”

De boer antwoordde: ‘Misschien.’

Op een dag reed de enige zoon van de boer op een van de wilde paarden toen het paard plots remde en de zoon van zich af gooide waardoor hij zijn been brak.

De buurvrouw, die het hele incident had gezien, kwam langs en jammerde over de pech van de boer.

‘Dit is je enige zoon en zijn been is nu gebroken. Hoe krijg je nu al je werk nog gedaan? Het is vreselijk hoe jouw geluk omdraaide tot ongeluk.’

De boer antwoordde kalm: ‘Misschien.’

Er ging een week voorbij en toen trokken de rekruteurs van de keizer van dorp naar dorp om jonge mannen op te eisen voor de oorlog die aan het woeden was.

De militaire rekruteurs kwamen dus ook naar het huis van de boer en toen ze zijn zoon met het gebroken been zagen, zeiden ze dat hij niet in de oorlog moest dienen.

Toen de buurman zag dat de boerenzoon gespaard bleef van dienst in de oorlog, riep hij uit: ‘Je hebt zoveel geluk! Wat een geluk! ‘

De boer glimlachte en zei kalm: ‘Misschien.’

Vervolgens zei  hij: ‘Of iets nu een vloek of een zegen is, alleen de tijd zal leren, tot die tijd kalm en onpartijdig blijven.

‘Dit oude verhaal doordringt ons met het inzicht dat wat vandaag pijn doet, heel goed morgen een zegen kan zijn. Let dus op wat je voelt terwijl je door je dagen wandelt. Merk op wat in je leven stress of conflict veroorzaakt. Wat je nu pijn doet kan later een vermomde zegen blijken te zijn. Als we de mogelijke zegen in elke vloek kunnen zien, kunnen we met de golven van tegenspoed meebewegen en vreugde vinden in het niet-weten. Dus de volgende keer dat er iets mis lijkt te gaan, lach dan en zeg ‘Misschien. Alleen de tijd zal het leren’.

Hartegroet,

Jan Bommerez

Jan Bommerez

Leer angst loslaten in de online cursus

Wij mensen hebben essentieel 3 behoeften: veiligheid, vervulling en verbondenheid.

Die drie groepen behoeften komen overeen met het zogenaamde drievoudige brein.

Veiligheid komt overeen met de hersenstam, het reptielenbrein.

Vervulling komt overeen met de subcortex (ook het limbische of zoogdierenbrein genoemd – met functies als de hypothalamus, de thalamus, de amygdala, de hippocampus en de basale kernen, een regelsysteem voor vloeiende bewegingen maar ook gerelateerd aan motivatie en beloning).

Verbinding komt overeen met de neocortex die de neurologische basis vormt voor ons functioneren als sociale wezens (met functies als taal, empathie, samenwerken en compassie). De neocortex wordt ook soms het ‘menselijke brein’ genoemd. Het meest recente deel van de neocortex zijn de voorhoofdskwabben, het bewustzijnscentrum of ook het wilcentrum genoemd.

Loslaten voor meer flow in je leven

Stroom mee met de FLOW

Onze optimale staat is FLOW, een staat van spontaniteit en verbeelding. Dat is ook onze natuurlijke staat zoals je kunt zien bij kleine kinderen… Allerlei ervaringen in ons leven halen ons uit balans en uit de natuurlijke staat. De weg terug naar de natuurlijke staat en meer FLOW in ons leven loopt via loslaten van wat ons niet langer dient. Alles wat teveel was om meteen te verwerken (dat is vooral trauma) stoppen we weg. Dat zijn eigenlijk delen van onszelf die bevroren zijn en niet meer ‘meestromen’ met de FLOW. Het zijn in feite afgescheiden zielsdelen. Ze zijn de redenen waardoor we uit verbinding zijn met ons diepere, ware zelf.

FLOW is essentieel een staat van verbinding en vervulling en dat kan niet zonder veiligheid.

Zolang er angst in ons onderbewuste leeft zullen we reageren in plaats van verbinden en zullen we geen vervulling kennen.

Om in de flowzone te leven dien we daarom te schakelen van reactief leven naar responsief leven.

Alleen door responsief te leven kunnen we in FLOW. In FLOW reageren we niet maar geven we een creatieve of intuïtieve respons op het NU. Anders gezegd: we reageren dan niet vanuit onze conditioneringen en patronen.

Groeien naar meer responsiviteit impliceert drie luiken: toelaten, loslaten en binnenlaten (let it be, let it go, let it in).

  1. Toelaten (wat is ‘laten zijn’ i.p.v. meteen in verzet te schieten)

Toelaten ontwikkel je door mindfulness, door presence, door waarnemerschap. Door bewust te zijn van de spanning, de frustratie, het ongemak, de weemoed, de angst etc. die oprijzen in ons lijf creëren we activiteit in ons bewustzijnscentrum, de frontale kwabben. We zijn daardoor in staat om onze bewuste wil in te schakelen en dus aan bewuste zelfcontrole te doen (responsief i.p.v. reactief). Het alternatief is dat we niet bewust zijn van wat in ons lijf gebeurt en dan nemen de automatische patronen (het ego) over. Bye bye FLOW.

Door bewust onze innerlijke dialoog te voeren (‘ik voel frustratie opkomen’ i.e. de emotie benoemen) vergroten we niet alleen de activiteit in de neocortex; we verminderen ook de activiteit in onze amygdala, het emotionele alarmsysteem. Alleen dan kun je bewust onderzoeken wat er gebeurt (nog meer activiteit in de neocortex): welke behoefte is gefrustreerd? Welke informatie mis je? Waarmee heb je hulp nodig? Wat werd getriggerd? Het is als uit de drama op het filmscherm stappen en in de bioscoopzaal gaan zitten als toeschouwer. Je kunt alleen dan responsief handelen in plaats van in het drama gezogen te worden.

  1. Loslaten

Besef dat geleid worden door de oude hersenen je relaties en de vervulling van je wensen niet ten goede zal komen. Om responsief te zijn dien je de neocortex te leren gebruiken. Dat vergt oefening! Juist door de intense emoties te zien en te accepteren (mindfulness) maar niet de leiding te geven kun je ze loslaten. Woede kun je dus bijvoorbeeld beter niet onderdrukken of ontkennen. In plaats daarvan kun je ze leren benoemen en ook bewust leren uitdrukken welke behoefte gefrustreerd is (in innerlijke dialoog of in een relatie). Kies ervoor om bewust trager en dieper te ademen (het wilcentrum inschakelen) terwijl je overlevingshersenen je juist sneller en minder diep willen doen ademen als gevolg van de boosheid. Ontspan armen en benen in plaats van ze meer aan te spannen (weer een bewuste keuze in het wilcentrum).

Neem bewuste actie zoals een gesprek tijdelijk onderbreken en een wandeling maken. Hecht ook niet teveel geloof aan al de gedachten die naar boven komen wanneer er boosheid is. Die gedachten komen met zekerheid niet van je hart en ziel maar van je ego! Onderzoek in plaats welke overtuiging of waarde hier speelt en communiceer daarover. Kijk naar hoe je iets hebt geïnterpreteerd en onderzoek of dat wel klopt. Heb je wel alle informatie? Weet je echt wat de ander bedoelt? Klopt jouw overtuiging wel? Voel in je lijf hoe uit de reactieve modus komt door te kiezen voor responsiviteit. Voel hoe je de alarmstaat van je oude hersenen tot rust komt onder invloed van je neocortex. Het voelt als power!

  1. Binnenlaten

Stem je bewust af op de innerlijke resources die je zullen helpen om in verbinding te blijven . Laat je wil spreken. Laat je hart spreken. Voel de moed om te zeggen wat je te zeggen hebt. Durf je kwetsbaarheid te benoemen. Doe iets waar je blij van wordt. Denk aan wat wel goed gaat. Bekijk welke opties er zijn. Zie je sterktes. Denk aan waar je dankbaar voor bent. Glimlach. Maak verbinding met jezelf en de ander. Stel een vraag en luister echt. Zoek hulp. Doe beroep op je bewuste waardesysteem. Denk aan wat je geleerd hebt van de wijsheidtradities. Telkens er een uitdaging is, denk aan je resources!.

Deze drie stappen kun je steeds beter nemen als je jouw innerlijke resources en jouw externe resources blijft uitbreiden. Stress wint het namelijk alleen van je wanneer de uitdaging groter wordt dan de resources die je ter beschikking hebt. FLOW is een dynamische balans tussen uitdaging en resources. Hogere niveaus van FLOW worden alleen bereikt door meer uitdagingen aan te kunnen. Dat impliceert per definitie dat je bewust je resources uitbreidt, zowel innerlijk (zoals moed, inzicht, begrip, mindfulness, focus…) als extern, zoals vriendschappen bondgenootschappen, geldreserves… Doe een ademhalingscursus. Beoefen yoga. Doe aan fitness. Leer van de wijsheidtradities. Glimlach meer. Ontwikkel een dankbaarheidattitude. Focus op wat je wel wilt in plaats van op je frustraties over alles wat je niet wilt. Focus op wat je reeds hebt en wat je reeds kunt in plaats van op alles wat je niet hebt en nog niet kunt. En nog veel meer.

Hoe dat allemaal in de praktijk steeds sterker kan worden is ook het thema van onze online workshop ‘Leren loslaten’.

Als je interesse hebt om makkelijker in FLOW te raken en met loslaten bezig te gaan, er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,
Jan Bommerez

Jan Bommerez

complex trauma

We worden allemaal geboren met een ‘verbindingsreflex’. Als baby is verbinding (niet uitgesloten worden) een kwestie van leven of dood.

De biologie van deze verbindingsreflex is te vinden in een zenuw die ons hart verbindt met ons gezicht en met onze ogen en oren. Deze zenuw, de ventrale vagus, is een onderverdeling van het parasympathische zenuwstelsel die pas recent ontdekt werd door Stephen Porges. Het andere deel van de nervus vagus (de zwervende hersenzenuw) is de dorsale vagus die pas wordt ingeschakeld wanneer zowel verbinding als vechten en vluchten falen. Dan volgt de vriesreflex door middel van de dorsale vagus.

Maar we zijn dus per onze biologische design altijd eerst uit op verbinding. De baby kan nog niet denken over wat wordt waargenomen. De waarneming is in die fase in eerste instantie neurologisch. Stephen Porges verzond daarvoor een nieuwe term: ‘neuroceptie’. Het organisme van de baby ‘leest’ het gezicht van de primaire opvoeder (meestal de moeder) en ‘leest’ ook de stemintonaties om te evalueren of er veiligheid is. Het is ook via onze stemgeluiden en onze gezichtsuitdrukkingen dat wij ons primaire opvoeders ‘charmeren’ of ‘alarmeren’. Dat is onze enige ‘taal’ in die levensfase. En we hebben dan ook nog geen redeneervermogen.

De vecht- en vluchtreflex altijd op ‘stand-by’

De baby kan niet redeneren ‘mijn moeder heeft een slechte dag’. Voor de baby is er gevaar wanneer de moeder een slechte bui heeft.

Als dat wel eens vaker gebeurt groeit het zenuwstelsel van de baby structureel naar een soort hypervigilantie in relaties. Dat kan de rest van je leven meespelen in relaties, vooral intieme relaties waarbij veiligheid zo vitaal is. Op de achtergrond blijft in het geval van complex trauma een soort scanner aanstaan voor gevaar.

De vecht- en vluchtreflex staat dan altijd op ‘stand-by’. Zodra je getriggerd wordt nemen de patronen over ‘om je te beschermen’. De relatieproblemen kunnen zich zo blijven opstapelen, tenzij je daar als partners beide bewust van bent en er beide iets wilt aan doen.

Wat je als baby beleefd hebt kan niet alleen je intieme relaties verstoren als volwassene. Ook je gezondheid kan eronder lijden omdat de hypothalamus blijft zorgen voor de afscheiding van stresshormonen, ook als er geen echt gevaar is.

De hypothalamus alarmeert namelijk ook de hypofyse die op haar beurt alle orgaanfuncties in ons hormonaal systeem regelt.

Wanneer vechten of vluchten onmogelijk zijn of onmogelijk lijken wordt diep in de hersenstam de dorsale vagus geactiveerd en gaan we reflexmatig onszelf verdoven om de (emotionele) pijn niet te moeten voelen.

Je bent dan niet in het NU. Je gaat reflexmatig uit verbinding. Het is geen kwestie van slechte wil of slecht karakter maar van biologie…

Met goeie wil alleen wordt dat niet opgelost.

Het zenuwstelsel dient geheeld en hertraind te worden

Bij ons mensen leidt complex trauma uit de kindertijd ook tot ‘traumatische binding’. Je moest als baby veiligheid en liefde zoeken bij degene die door je zenuwstelsel ook als een dreiging wordt geregistreerd.

Zo kom je in codependente relaties terecht. Dat zijn de relaties die op een keer voor beide partners onprettig voelen maar wegens de freeze energie heb je ook het gevoel dat je er niet kunt uitstappen.

Door de constance chemische cocktail van stresshormonen in je bloed raak je ook over de maanden/jaren ook uit geput en chronisch vermoeid. Je verliest meer en meer levenslust en kunt zelfs depressief worden.

Zolang de originele traumatisering niet wordt aangepakt zullen ook de symptomen terugkomen. Ook als ze door geneesmiddelen onderdrukt worden.

Voeg daar de stress van ons moderne leven bij en je begrijpt waarom zoveel mensen chronische klachten en relatieproblemen hebben.

Het is voor velen van ons (mezelf incluis) van levensbelang om te leren begrijpen welke rol vroeg trauma in ons leven speelt en om oude onverwerkte relatiestress te leren loslaten…

In de cursus behandel ik diverse oefeningen om dieper te ontspannen en oude stress los te laten. Ga naar de volledige cursus loslaten of probeer het eerst uit met 3 gratis lessen.

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,

Jan Bommerez

Jan Bommerez

luisteren naar het lichaam

Interoceptie – ook bekend als ‘de ‘felt sense’ of ook als ‘somatische mindfulness’ is een soort extra zintuig dat ons helpt te voelen en begrijpen wat er in ons lichaam gebeurt. Trauma verstoort typisch dit vermogen door de aanwezigheid van freeze energie in het lijf.

Interoceptie omvat het hersenproces van het interpreteren van signalen die door het lichaam worden doorgegeven aan de hersenen.

Interoceptie is belangrijk voor het in stand houden van homeostase in het lichaam en waarschijnlijk ook voor het in stand houden van zelfbewustzijn. Homeostase is de neiging van een systeem om een intern evenwicht te bereiken en dat evenwicht te handhaven

Interoceptieve signalen worden naar de hersenen gecommuniceerd via een diversiteit aan neurale paden die de gevoelsmatige verwerking en voorspelling van interne lichamelijke toestanden mogelijk maken.

Verkeerde voorstellingen van interne toestanden (zoals signalen uit het verleden, opgeslagen in het lichaamsgeheugen, verwarren met een huidige situatie), of een verstoring tussen de signalen van het lichaam en de interpretatie van die signalen door de hersenen, liggen vermoedelijk ten grondslag aan sommige psychische stoornissen zoals ongedefinieerde angstigheid, depressie, paniekstoornis, anorexia nervosa, boulimia nervosa, posttraumatische stress stoornis (PTSS), obsessief-compulsieve stoornis (OCS), autismespectrumstoornissen, …

Verstoorde interoceptie kan zelfregulatie in de weg staan

  • Als je via interoceptie kunt weten dat je dorst hebt, weet je dat je iets moet drinken. Er zijn nogal wat mensen die bijvoorbeeld te weinig water drinken omdat ze hun dorstreflex kwijt zijn door onverwerkt trauma.
  • Als je voelt dat je blaas vol is, weet je dat je dient te plassen. Kinderen die bedplassen hebben in de regel een verstoorde interoceptie.
  • Als je een gevoel van frustratie voelt en je kan dat ook verwoorden dan ben je aan het zelfreguleren. Bij gebrek aan interoceptie val je gemakkelijker in een staat van apathie.
  • Er zijn veel gevoelstaten in het lichaam die we als onprettig ervaren maar die we niet kunnen verwoorden wegens een verstoorde interoceptie. We weten alleen dat we ons niet goed voelen…

Interoceptieve signalen komen voort uit zeer verschillende fysiologische systemen van het lichaam. Cardiovasculaire interoceptie gaat bijvoorbeeld over het besef van je hartstaat tijdens inspanningen. Als je daarvan niet bewust bent kun je schade aanrichten aan het hart. Andere fysiologische systemen die een integraal onderdeel zijn van interoceptieve verwerking omvatten het ademhalingssysteem, gastro-intestinale en urogenitale systemen, endocriene en immuunsystemen. Hoe je reageert op huidaanraking is een ander voorbeeld van een sensorisch signaal dat verkeerd geïnterpreteerd kan worden door de hersenen wegens bijvoorbeeld misbruik in de jeugd.

Geblokkeerde energie leren loslaten herstelt beetje bij beetje de interoceptie en dus ook de zelfregulering en het zelfbewustzijn.

Wil je zelf leren hoe je geblokkeerde energie kunt loslaten? Er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Hartegroet,

Jan Bommerez

Jan Bommerez

FLOW en de rol van het autonome zenuwstelsel

FLOW is een spontane staat, een staat van openheid, een staat van ontvankelijkheid, een staat van geleiding en soms zelfs van supergeleiding van de creatieve levensenergie. Wie zou dat niet willen? En toch is FLOW meer uitzondering dan regel.

Ik wil in deze blog eens meer in detail ingaan op hoe dat komt en wat je kunt doen om meer FLOW te kennen.

Wat vaak onderschat wordt, is de rol van ons autonome zenuwstelsel in dit hele verhaal. FLOW is de tegenpool van FREEZE.

Chronische staten van weerstand (niet-flow) in ons lijf zijn zo goed als altijd symptomen van een verstoord autonoom zenuwstelsel. Zelfs staten als autisme, depressie, asperger, borderline en schizofrenie hebben met elkaar gemeen dat het autonoom zenuwstelsel van de persoon verstoord is.

Polyvagale theorie

De polyvagale theorie van neuroloog Stephen Porges geeft daarover merkwaardige inzichten.

In 1994 werd de polyvagale theorie geïntroduceerd door Stephen Porges, directeur van het Brain-Body Center aan de Universiteit van Chicago. Het is ondertussen niet langer meer een theorie maar een wetenschappelijk bewezen feit.

Stephen Porges observeerde dat de vecht- en vluchttheorie over menselijk gedrag hiaten vertoonde. Hij ging daarom op onderzoek naar de ontbrekende schakel.

In de oude versie van de werking van het autonome zenuwstelsel waren 2 luiken: het sympatische systeem was bekend als het ‘vecht- en vluchtsysteem’, het parasympatische als het ‘rust- en herstelsysteem’.

De vraag van Porges was waarom dat herstelsysteem bij zoveel mensen niet meer functioneerde met als gevolg chronische condities, zowel lichamelijk als psychisch.

Wat Porges uiteindelijk ontdekte is dat er niet 2 maar 3 systemen zijn in het autonome zenuwstelsel.

De nervus vagus ofwel ‘zwervende hersenzenuw’

Het parasympatische zenuwstelsel heeft namelijk zelf ook 2 afdelingen met heel verschillende functies.

De ‘koningin’ van het parasympatische systeem is de tiende hersenzenuw, ook bekend als de ‘zwervende hersenzenuw’ of de ‘nervus vagus’. Vandaar de term ‘polyvagaal’ wat verwijst naar ‘meer dan 1 vagus’.

Porges ontdekte dat de vagus twee evolutionaire afdelingen heeft: de oudste noemde hij de dorsale vagus, de nieuwste de ventrale vagus. Dorsaal verwijst naar de achterkant van het lichaam, ventraal naar de voorkant.

De dorsale vagus gaat van de oudste hersenen (in het achterhoofd) tot aan de blaas en anus en beïnvloedt alle organen.

Het oudste en grootste deel van de dorsale vagus zit in de darmen en is ook bekend als ‘het tweede brein’ (500 miljoen neuronen in de darmwand). Dat is ons instinctcentrum en het speelt ook mee bij intuïtie en FLOW.

De ventrale vagus loopt van het hart naar het hoofd en in het bijzonder het gezicht. Het is door de ventrale vagus dat wij spontaan verschillende gezichtsuitdrukkingen hebben bij verschillende innerlijke staten. Die zijn universeel dezelfde in alle culturen.

Het is ook met de ventrale vagus dat wij onbewust de gezichtsuitdrukkingen van anderen ‘lezen’ om uit te maken of ze veilig zijn. De ventrale vagus ‘leest’ ook stemintonaties.

Porges definieerde daarom het ventrale deel als het ‘social engagement system’. Het is hoe we op onderbewust niveau veiligheid of het gebrek daaraan in relaties inschatten.

Het ‘social engagement system’ is de meest recente ontwikkeling van ons overlevings- arsenaal: overleven in groepen.

Onze ventrale vagus neemt – als deel van ons overlevingssysteem – instant sociale signalen waar op een niveau ver onder ons bewustzijn.

Porges moest daarvoor een nieuwe term uitvinden: ‘neuroceptie’

Het is via ‘neuroperceptie’ dat ons zenuwstelsel gezichten leest en stemintonaties als veilig of onveilig beoordeelt. Daarom reageert een baby anders op bekende gezichten dan op onbekende gezichten. Daarom kan de stem van een moeder (of vervangende opvoeder) ook een baby sussen.

Wanneer er volgens onze neuroceptie, onveiligheid dreigt schakelt de vagus bijvoorbeeld ook het middenoor uit om zich beter te kunnen focussen op hele hoge en lage tonen (‘gevaar’).

Omdat deze neuroceptie in relaties erg snel moet gaan (de ander is al vlakbij) is het nieuwste deel van de vagus – de ventrale vagus – ‘gemyeliniseerd’.

Myeline is een vettige stof die op veel plaatsen in het zenuwstelsel het axon (de zenuwvezel) omhult – zie de afbeelding bovenaan.

Myeline zorgt ervoor dat boodschappen (zenuwimpulsen) sneller worden doorgestuurd naar de hersenen en naar andere lichaamszones. Zonder myeline zou een dergelijk impuls er veel langer over doen om via het axon (de zenuwvezel) de ‘volgende’ zenuwcel te bereiken.

De oude afdeling van de vagus – de dorsale vagus – is niet gemyeliniseerd en reageert trager. Het is waar de freeze respons gebeurt. Vechten en vluchten moet eerst geactiveerd worden en dat moet veel sneller gaan.

Wat Stephen Porges wetenschappelijk onderbouwde is dat verbondenheid met andere mensen geen luxe is maar een biologisch imperatief!

Dat imperatief verklaart bijvoorbeeld waarom eenzaamheid tot depressie en chronische ziektes kan leiden en waarom mensen met sterke sociale netwerken gemiddeld langer leven en ook sneller genezen. Het verklaart ook de mogelijks levenslange gevolgen van onveilige hechting in de eerste 3 levensjaren. Een baby heeft nog geen woorden en heeft ook nog geen ontwikkelde linker hersenhelft. Een baby heeft alleen ‘neuroceptie’ om te evalueren of een relatie veilig is.

Wat maakt nu dat zovele mensen niet langer vlot kunnen schakelen tussen ‘vechten en vluchten’ en ‘tot rust komen en helen’? De verklaring ligt bij de dorsale vagus.

De oorzaken van weerstand, ‘niet-flow’

Wanneer we ons veilig voelen kunnen we ‘in relatie zijn’ en neemt de ventrale vagus de leiding. We zijn dan meer ‘geleider’ dan ‘weerstand’. We kunnen dan ook goed luisteren naar anderen want het middenoor is open en de menselijke stem is deel van de middenfrequenties.

Wanneer we ons in een relatie onveilig voelen (om echte of ingebeelde redenen) neemt de sympathicus meteen over en wordt het vecht- en vluchtsysteem ingeschakeld. Dat impliceert hogere bloeddruk, sneller ademen, etc.

Pas wanneer we niet kunnen vechten of vluchten wordt vervolgens de dorsale vagus ingeschakeld en gebeurt een mate van freeze respons (essentieel een staat van verdoving tegen de pijn). In sommige gevallen zullen we zelfs bezwijmen (flauw vallen heet ook ‘de vagale reactie’).

Niet alleen shocktrauma maar ook herhaalde gevoelens van onveiligheid in relaties – waarbij we niet kunnen vechten of vluchten – kunnen zorgen voor chronische dorsale vagus activiteit! De eerder ontwikkelde gevecht- en vluchtenergie wordt dan telkens onderdrukt en blijft dus in ons systeem zitten.

Gevolg: ons systeem kan nu niet meer zo vlot schakelen tussen sympaticus en parasympaticus. Veel mensen lijden daarom aan overactiviteit in de sympaticus (hyperactiviteit, piekeren, onrustige benen, niet kunnen stilzitten…) terwijl veel andere mensen juist niet goed meer tot actie of kiezen kunnen komen.

Beide soorten onevenwichten in het autonome zenuwstelsel veroorzaken staten van weerstand en dus ‘niet-flow’.

FLOW is een staat van balans tussen rust en actiecapaciteit

Wanneer Yang en Yin met elkaar in evenwicht zijn wordt Yang moeiteloosheid en Yin eenvoud. ~I Ching

Voor FLOW moet de ventrale vagus de leiding hebben. Alleen dan kan ons hart open zijn. Zowel een chronisch overactieve sympaticus als een overactieve dorsale vagus sluiten het hart en verstoren verbinding en FLOW.

Alleen een goed functionerende ventrale vagus kan in situaties die niet over leven en doodgaan, zoals bij een woordenwisseling bijvoorbeeld, de automatische vecht- en vluchtreacties kalmeren.

Dat kalmeringsproces wordt de ‘vagale rem’ genoemd. De ‘vagale rem’ is wat je helpt om proactief te zijn in situaties waarin je anders reactief zou worden. Deze ‘vagale rem’ houdt je uit het drama…

Het mechanisme achter zelfregulering is de ‘vagale rem’

Idealiter heb je dat als baby en kleuter geleerd via co-regulering met de primaire opvoeders. De ventrale vagus van de baby of kleuter wordt dan getraind om kalm te worden dankzij de kalmte en veiligheid van de primaire opvoeder.

Bij mensen die als kind onveilig gehecht werden is de ventrale vagus minder ontwikkeld komt de vecht- en vluchtreflex veel sneller naar boven in sociale situaties. De ‘vagale rem’ kan dan niet of minder tussen komen.

Tachtig procent van alle signalen die door de vagus stromen zijn afferent d.w.z. opwaarts van het lichaam naar de hersenen. Slechts twintig procent zijn efferent d.w.z. signalen naar het lichaam vanuit de hersenen.

Tenzij we zelfregulering geleerd hebben zullen onze emotionele staten dus zeer vaak op reactieve wijze bepalen wat we denken, doen en zeggen. Vandaar al het drama in relaties…

Daarom zijn goed getrainde, gedisciplineerde atleten bijvoorbeeld ook vaker in FLOW. Discipline en overgave namelijk zijn beide nodig voor FLOW!

Meer FLOW door de ventrale vagus te herstellen

Om meer FLOW (ook in relaties) te kennen dienen velen van ons het functioneren van de ventrale vagus te herstellen. De oefeningen van het HeartMath instituut zijn essentieel daarop gericht. Yoga en ademhalingsoefeningen helpen er ook bijvoorbeeld ook bij. Daarom behandel ik ook beide soorten vagus training in mijn online cursus.

De meest moderne trauma therapieën zijn ook gericht op het herstel van de ventrale vagus rol (door nadruk op de veiligheid in de therapeutische relatie en door progressief trainen van de zelfregulering van het zenuwstelsel).

De ventrale vagus herstelt zich ook beetje bij beetje door bijvoorbeeld te doen waar je hart blij van wordt en hij kan bijvoorbeeld ook helen door een relatie met een dier of door het ervaren van echte vriendschap en liefde en nog veel meer. We gaan daar ook op in tijdens de online cursus ‘Leren loslaten’.

Ik zal er trouwens eveneens uitgebreid over schrijven in mijn komende boek over Trauma en de relatie tussen freeze, fight, flight en flow.

Als je interesse hebt om makkelijker in FLOW te raken en met loslaten bezig te gaan, er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,
Jan Bommerez

Jan Bommerez

0
    0
    Je winkelmand
    Je winkelwagen is leegTerug naar de winkel