Maand: juli 2020

Net zoals het lichaam weet hoe het in de overlevingsmodus moet komen, zo weet het lichaam ook hoe het in helingsmodus kan komen…Maar als wij niet uit de stressmodus kunnen komen kan het lichaam niet in de helingsmodus komen. We zitten dus onszelf en onze gezondheid in de weg als we niet leren loslaten!

Los blokkades op door oude stress los te laten

Wanneer we leren blokkades op te lossen door oude stress los te laten kan de energie weer beter stromen. Wanneer de energie beter stroomt kunnen verstoorde functies hersteld worden en gaan we door een helingsproces. Dat helingsproces volgt voorspelbare fasen. Die werden geformuleerd door Constantine Hering, de grondlegger van de homeopathie in de VS. De zogenaamde ‘helingswet van Hering’ is weinig bekend buiten de homeopathie. De volgorde is wetmatig en is namelijk de omgekeerde volgorde van de symptomen die eerder – onder druk (stress)- in het lijf verschenen zijn. Wanneer het lichaam overschakelt op overlevingsmodus wordt het hart gealarmeerd door de bijnieren via adrenaline en cortisol. Dat zijn ‘neurotransmitters’ d.w.z. ‘chemische boodschappers’. Het hart gaat dan sneller kloppen om bloed naar de armen en benen te pompen voor vechten of vluchten. De bijnieren hadden op hun beurt het ‘slechte nieuws dat er gevaar was’ vernomen van de klieren in de hersenen met name de hypothalamus en de hypofyse en die wisten het weer van het buikgevoel en van de zintuigen. Het middenrif krijgt een ontspannende neurotransmitter toegestuurd zodat we dieper zouden kunnen ademen.
De lever krijgt via cortisol de boodschap dat hij voor extra energie (suikers) moet zorgen en dat er extra bloed nodig is.
Cortisol (de boodschapper) zorgt er verder voor dat – de bij gevaar minder relevante organen – zoals spijsvertering en voortplanting op een laag pitje worden gezet. Ze krijgen minder bloed toegestuurd.

Het proces van activering en deactivering

Ook het immuunsysteem wordt door de boodschappers gevraagd om zijn ‘soldaten’ uit te sturen om mogelijke verwondingen snel te laten ontsteken als verdediging tegen besmettingen en om allerlei mogelijke indringers op te vangen. Het hele systeem wordt dus gemobiliseerd in een zekere volgorde. Het meest dringende komt eerst: zintuigen op scherp, dieper ademen en hart dat sneller gaat pompen. En dan het hele verdere proces van activering en deactivering.

Nu gaan we kijken naar de grote oorzaak van alle chronische problemen: de immobilisering door de freeze reflex. Wanneer vechten of vluchten niet kan kan het systeem niet anders dan overschakelen op de freeze reflex en spaarmodus. In het ergste geval vallen we zelfs bewusteloos (extreme spaarmodus). Je dient ondertussen te onthouden dat het bloed nu vol zit met stresshormonen. Hierdoor staan het bewegingssysteem, het hart en de longen en de bloedsomloop onder hogere druk TERWIJL in tegenstelling de ‘voor acuut overleven minder dringende organen’ tijdelijk onderdrukt zijn – juist door minder bloedtoevoer en afknelling door het bindweefsel. En herinner je dat ook het immuunsysteem zijn soldaten heeft uitgestuurd om voor ontsteking te kunnen zorgen bij verwonding. En het hart moet door de freeze zeer snel worden afgeremd wat dat is aan het hard aan het pompen. De noodrem wordt dus ingezet bij freeze… Er is geen tijd om geleidelijk te schakelen.

Kort gezegd:

Een systeem onder druk wordt nu onderdrukt door een nog grotere onderdrukking.
Of anders gezegd: het lichaam heeft nu het gaspedaal ingedrukt en staat tegelijk op de rem…
Een proces dat bedoeld was voor een korte termijn reactie blijft nu onderhuids doorgaan. Het systeem blijft nu chronisch met al die onderdrukte stress zitten. De spieren van nek en schouders en die van de armen en benen blijven met onderdrukte spanning zitten (die komt er af en toe eens uit als krampen), het hart en de bloedsomloop hebben residuele spanning waarvoor compensaties nodig zijn, de ingewanden krijgen chronisch minder bloedtoevoer, het immuunsysteem blijft ten onrechte ‘aanstaan’ waardoor nu gezond weefsel zou kunnen ontsteken en dat is maar de korte versie…

Naarmate hier en daar balans hersteld wordt zullen bepaalde symptomen oplossen terwijl juist nieuwe zullen verschijnen. Die nieuwe symptomen worden heel vaak verkeerd begrepen omdat de Wet van Hering te weinig bekend is. De nieuwe symptomen heten bij zij die het wel begrijpen ‘een helingscrisis’.

Mensen denken ‘ik word nog zieker’ terwijl ze eigenlijk aan het genezen zijn. Ook hun dokters kennen vaak die ‘Wet van Hering’ niet en zij kunnen daardoor foute conclusies maken en de client (wij dus) nodeloos ongerust maken.

Bij de vecht- en vluchtreflex is er een beweging naar buiten

Bij vechten en vluchten gaan de energie en het bloed naar de extremiteiten (armen, benen en hoofd) en naar de uitscheidingsorganen – terwijl energie en bloed worden weggetrokken uit de minder dringend organen (spijsvertering en voortplanting). Er is dus bij de vecht- en vluchtreflex een beweging naar buiten: bloed en energie worden verplaatst naar de extremiteiten. Bij freeze gebeurt de omgekeerde beweging: het bloed en de energie worden weggehaald uit de buitenste kring . Het lichaam keert energetisch naar binnen en gaat op spaarmodus over. Bij heling zal de volgorde dus van binnen naar buiten gaan. Het lichaam – i.e. de natuur – kent alle volgordes veel beter dan de dokters…

Problemen met de organen die op spaarmodus werden gezet zoals de spijsvertering zullen eerst aan de orde (moeten) komen. Dat terwijl slaapproblemen en hoge bloeddruk die te maken hebben met de organen en systemen die chronisch onder druk bleven staan pas in een later stadium zullen kunnen helen. ‘Eerst voor je darmen te zorgen als je jouw hersenen wilt helen’ is dus heel goed advies. Zo is het ook logisch dat eerst het zenuwstelsel en het hormonale stelsel in balans moeten komen voordat de rest kan helen. En dat die op hun beurt beïnvloed worden door EMOTIES. Dus dat je eerst dient je opgekropte emoties te leren loslaten. Net zoals het lichaam weet hoe het in stress modus dient te komen weet het lichaam ook PERFECT hoe het in helingsmodus kan komen. Maar zolang je je emoties onderdrukt kan het lichaam niet in helingsmodus komen. Door stressvolle emoties te leren loslaten help je dus het lichaam om zijn zelfhelend vermogen te herstellen. Helen volgt alleen als je de chronische stress kunt loslaten.

Leer chronische stress loslaten

Als je interesse hebt om chronische stress in je lichaam te leren ontspannen, er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Hartegroet,

Jan Bommerez

Lang geleden was er een oude boer. Hij woonde op zijn boerderij met zijn vrouw en zoon.

Op een dag dwaalde een prachtige wilde hengst door een open poort en begon het groene gras op het land van de boer te eten.

De boer liep behoedzaam naar hem toe en sloot de poort.

Nadat de buurman van de boer had gezien wat er was gebeurd, liep hij erheen en feliciteerde hij de boer met zijn meevaller.

‘Wauw, je hebt veel geluk! Je hebt nu dit prachtige paard. ‘

De boer draaide zich om en zei: ‘Misschien.’

Er ging een dag voorbij en de hengst sprong over het hek en vluchtte weg.

De buurman van de boer die dit zag, rende naar hem toe om hem te troosten wegens zijn grote pech.

‘O god, dat is vreselijk nieuws, dit prachtige paard is weggelopen. Wat een zure ervaring. ‘

De boer zei eenvoudig: ‘Misschien.’

Er gingen een paar dagen voorbij en dezelfde hengst kwam terug met een hele bende wilde paarden.

Het paard was vertrokken om zijn familie op te halen en terug te brengen naar de weide van de boer.

De vijf paarden graasden toen de buurman van de boer, buiten verbazing, naar hem toekwam.

De buurman zei: ‘Je bent vast de gelukkigste man ter wereld. Dit is ongelofelijk!”

De boer antwoordde: ‘Misschien.’

Op een dag reed de enige zoon van de boer op een van de wilde paarden toen het paard plots remde en de zoon van zich af gooide waardoor hij zijn been brak.

De buurvrouw, die het hele incident had gezien, kwam langs en jammerde over de pech van de boer.

‘Dit is je enige zoon en zijn been is nu gebroken. Hoe krijg je nu al je werk nog gedaan? Het is vreselijk hoe jouw geluk omdraaide tot ongeluk.’

De boer antwoordde kalm: ‘Misschien.’

Er ging een week voorbij en toen trokken de rekruteurs van de keizer van dorp naar dorp om jonge mannen op te eisen voor de oorlog die aan het woeden was.

De militaire rekruteurs kwamen dus ook naar het huis van de boer en toen ze zijn zoon met het gebroken been zagen, zeiden ze dat hij niet in de oorlog moest dienen.

Toen de buurman zag dat de boerenzoon gespaard bleef van dienst in de oorlog, riep hij uit: ‘Je hebt zoveel geluk! Wat een geluk! ‘

De boer glimlachte en zei kalm: ‘Misschien.’

Vervolgens zei  hij: ‘Of iets nu een vloek of een zegen is, alleen de tijd zal leren, tot die tijd kalm en onpartijdig blijven.

‘Dit oude verhaal doordringt ons met het inzicht dat wat vandaag pijn doet, heel goed morgen een zegen kan zijn. Let dus op wat je voelt terwijl je door je dagen wandelt. Merk op wat in je leven stress of conflict veroorzaakt. Wat je nu pijn doet kan later een vermomde zegen blijken te zijn. Als we de mogelijke zegen in elke vloek kunnen zien, kunnen we met de golven van tegenspoed meebewegen en vreugde vinden in het niet-weten. Dus de volgende keer dat er iets mis lijkt te gaan, lach dan en zeg ‘Misschien. Alleen de tijd zal het leren’.

Hartegroet,

Jan Bommerez

Wij mensen hebben essentieel 3 behoeften: veiligheid, vervulling en verbondenheid.

Die drie groepen behoeften komen overeen met het zogenaamde drievoudige brein.

Veiligheid komt overeen met de hersenstam, het reptielenbrein.

Vervulling komt overeen met de subcortex (ook het limbische of zoogdierenbrein genoemd – met functies als de hypothalamus, de thalamus, de amygdala, de hippocampus en de basale kernen, een regelsysteem voor vloeiende bewegingen maar ook gerelateerd aan motivatie en beloning).

Verbinding komt overeen met de neocortex die de neurologische basis vormt voor ons functioneren als sociale wezens (met functies als taal, empathie, samenwerken en compassie). De neocortex wordt ook soms het ‘menselijke brein’ genoemd. Het meest recente deel van de neocortex zijn de voorhoofdskwabben, het bewustzijnscentrum of ook het wilcentrum genoemd.

Stroom mee met de FLOW

Onze optimale staat is FLOW, een staat van spontaniteit en verbeelding. Dat is ook onze natuurlijke staat zoals je kunt zien bij kleine kinderen… Allerlei ervaringen in ons leven halen ons uit balans en uit de natuurlijke staat. De weg terug naar de natuurlijke staat en meer FLOW in ons leven loopt via loslaten van wat ons niet langer dient. Alles wat teveel was om meteen te verwerken (dat is vooral trauma) stoppen we weg. Dat zijn eigenlijk delen van onszelf die bevroren zijn en niet meer ‘meestromen’ met de FLOW. Het zijn in feite afgescheiden zielsdelen. Ze zijn de redenen waardoor we uit verbinding zijn met ons diepere, ware zelf.

FLOW is essentieel een staat van verbinding en vervulling en dat kan niet zonder veiligheid.

Zolang er angst in ons onderbewuste leeft zullen we reageren in plaats van verbinden en zullen we geen vervulling kennen.

Om in de flowzone te leven dien we daarom te schakelen van reactief leven naar responsief leven.

Alleen door responsief te leven kunnen we in FLOW. In FLOW reageren we niet maar geven we een creatieve of intuïtieve respons op het NU. Anders gezegd: we reageren dan niet vanuit onze conditioneringen en patronen.

Groeien naar meer responsiviteit impliceert drie luiken: toelaten, loslaten en binnenlaten (let it be, let it go, let it in).

1. Toelaten (wat is ‘laten zijn’ i.p.v. meteen in verzet te schieten)

Toelaten ontwikkel je door mindfulness, door presence, door waarnemerschap. Door bewust te zijn van de spanning, de frustratie, het ongemak, de weemoed, de angst etc. die oprijzen in ons lijf creëren we activiteit in ons bewustzijnscentrum, de frontale kwabben. We zijn daardoor in staat om onze bewuste wil in te schakelen en dus aan bewuste zelfcontrole te doen (responsief i.p.v. reactief). Het alternatief is dat we niet bewust zijn van wat in ons lijf gebeurt en dan nemen de automatische patronen (het ego) over. Bye bye FLOW.

Door bewust onze innerlijke dialoog te voeren (‘ik voel frustratie opkomen’ i.e. de emotie benoemen) vergroten we niet alleen de activiteit in de neocortex; we verminderen ook de activiteit in onze amygdala, het emotionele alarmsysteem. Alleen dan kun je bewust onderzoeken wat er gebeurt (nog meer activiteit in de neocortex): welke behoefte is gefrustreerd? Welke informatie mis je? Waarmee heb je hulp nodig? Wat werd getriggerd? Het is als uit de drama op het filmscherm stappen en in de bioscoopzaal gaan zitten als toeschouwer. Je kunt alleen dan responsief handelen in plaats van in het drama gezogen te worden.

2. Loslaten

Besef dat geleid worden door de oude hersenen je relaties en de vervulling van je wensen niet ten goede zal komen. Om responsief te zijn dien je de neocortex te leren gebruiken. Dat vergt oefening! Juist door de intense emoties te zien en te accepteren (mindfulness) maar niet de leiding te geven kun je ze loslaten. Woede kun je dus bijvoorbeeld beter niet onderdrukken of ontkennen. In plaats daarvan kun je ze leren benoemen en ook bewust leren uitdrukken welke behoefte gefrustreerd is (in innerlijke dialoog of in een relatie). Kies ervoor om bewust trager en dieper te ademen (het wilcentrum inschakelen) terwijl je overlevingshersenen je juist sneller en minder diep willen doen ademen als gevolg van de boosheid. Ontspan armen en benen in plaats van ze meer aan te spannen (weer een bewuste keuze in het wilcentrum).

Neem bewuste actie zoals een gesprek tijdelijk onderbreken en een wandeling maken. Hecht ook niet teveel geloof aan al de gedachten die naar boven komen wanneer er boosheid is. Die gedachten komen met zekerheid niet van je hart en ziel maar van je ego! Onderzoek in plaats welke overtuiging of waarde hier speelt en communiceer daarover. Kijk naar hoe je iets hebt geïnterpreteerd en onderzoek of dat wel klopt. Heb je wel alle informatie? Weet je echt wat de ander bedoelt? Klopt jouw overtuiging wel? Voel in je lijf hoe uit de reactieve modus komt door te kiezen voor responsiviteit. Voel hoe je de alarmstaat van je oude hersenen tot rust komt onder invloed van je neocortex. Het voelt als power!

3. Binnenlaten

Stem je bewust af op de innerlijke resources die je zullen helpen om in verbinding te blijven . Laat je wil spreken. Laat je hart spreken. Voel de moed om te zeggen wat je te zeggen hebt. Durf je kwetsbaarheid te benoemen. Doe iets waar je blij van wordt. Denk aan wat wel goed gaat. Bekijk welke opties er zijn. Zie je sterktes. Denk aan waar je dankbaar voor bent. Glimlach. Maak verbinding met jezelf en de ander. Stel een vraag en luister echt. Zoek hulp. Doe beroep op je bewuste waardesysteem. Denk aan wat je geleerd hebt van de wijsheidtradities. Telkens er een uitdaging is, denk aan je resources!.

Deze drie stappen kun je steeds beter nemen als je jouw innerlijke resources en jouw externe resources blijft uitbreiden. Stress wint het namelijk alleen van je wanneer de uitdaging groter wordt dan de resources die je ter beschikking hebt. FLOW is een dynamische balans tussen uitdaging en resources. Hogere niveaus van FLOW worden alleen bereikt door meer uitdagingen aan te kunnen. Dat impliceert per definitie dat je bewust je resources uitbreidt, zowel innerlijk (zoals moed, inzicht, begrip, mindfulness, focus…) als extern, zoals vriendschappen bondgenootschappen, geldreserves… Doe een ademhalingscursus. Beoefen yoga. Doe aan fitness. Leer van de wijsheidtradities. Glimlach meer. Ontwikkel een dankbaarheidattitude. Focus op wat je wel wilt in plaats van op je frustraties over alles wat je niet wilt. Focus op wat je reeds hebt en wat je reeds kunt in plaats van op alles wat je niet hebt en nog niet kunt. En nog veel meer.

Hoe dat allemaal in de praktijk steeds sterker kan worden is ook het thema van onze online workshop ‘Leren loslaten’.

Als je interesse hebt om makkelijker in FLOW te raken en met loslaten bezig te gaan, er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,
Jan Bommerez

We worden allemaal geboren met een ‘verbindingsreflex’. Als baby is verbinding (niet uitgesloten worden) een kwestie van leven of dood.

De biologie van deze verbindingsreflex is te vinden in een zenuw die ons hart verbindt met ons gezicht en met onze ogen en oren. Deze zenuw, de ventrale vagus, is een onderverdeling van het parasympathische zenuwstelsel die pas recent ontdekt werd door Stephen Porges. Het andere deel van de nervus vagus (de zwervende hersenzenuw) is de dorsale vagus die pas wordt ingeschakeld wanneer zowel verbinding als vechten en vluchten falen. Dan volgt de vriesreflex door middel van de dorsale vagus.

Maar we zijn dus per onze biologische design altijd eerst uit op verbinding. De baby kan nog niet denken over wat wordt waargenomen. De waarneming is in die fase in eerste instantie neurologisch. Stephen Porges verzond daarvoor een nieuwe term: ‘neuroceptie’. Het organisme van de baby ‘leest’ het gezicht van de primaire opvoeder (meestal de moeder) en ‘leest’ ook de stemintonaties om te evalueren of er veiligheid is. Het is ook via onze stemgeluiden en onze gezichtsuitdrukkingen dat wij ons primaire opvoeders ‘charmeren’ of ‘alarmeren’. Dat is onze enige ‘taal’ in die levensfase. En we hebben dan ook nog geen redeneervermogen.

De vecht- en vluchtreflex altijd op ‘stand-by’

De baby kan niet redeneren ‘mijn moeder heeft een slechte dag’. Voor de baby is er gevaar wanneer de moeder een slechte bui heeft.

Als dat wel eens vaker gebeurt groeit het zenuwstelsel van de baby structureel naar een soort hypervigilantie in relaties. Dat kan de rest van je leven meespelen in relaties, vooral intieme relaties waarbij veiligheid zo vitaal is. Op de achtergrond blijft in het geval van complex trauma een soort scanner aanstaan voor gevaar.

De vecht- en vluchtreflex staat dan altijd op ‘stand-by’. Zodra je getriggerd wordt nemen de patronen over ‘om je te beschermen’. De relatieproblemen kunnen zich zo blijven opstapelen, tenzij je daar als partners beide bewust van bent en er beide iets wilt aan doen.

Wat je als baby beleefd hebt kan niet alleen je intieme relaties verstoren als volwassene. Ook je gezondheid kan eronder lijden omdat de hypothalamus blijft zorgen voor de afscheiding van stresshormonen, ook als er geen echt gevaar is.

De hypothalamus alarmeert namelijk ook de hypofyse die op haar beurt alle orgaanfuncties in ons hormonaal systeem regelt.

Wanneer vechten of vluchten onmogelijk zijn of onmogelijk lijken wordt diep in de hersenstam de dorsale vagus geactiveerd en gaan we reflexmatig onszelf verdoven om de (emotionele) pijn niet te moeten voelen.

Je bent dan niet in het NU. Je gaat reflexmatig uit verbinding. Het is geen kwestie van slechte wil of slecht karakter maar van biologie…

Met goeie wil alleen wordt dat niet opgelost.

Het zenuwstelsel dient geheeld en hertraind te worden

Bij ons mensen leidt complex trauma uit de kindertijd ook tot ‘traumatische binding’. Je moest als baby veiligheid en liefde zoeken bij degene die door je zenuwstelsel ook als een dreiging wordt geregistreerd.

Zo kom je in codependente relaties terecht. Dat zijn de relaties die op een keer voor beide partners onprettig voelen maar wegens de freeze energie heb je ook het gevoel dat je er niet kunt uitstappen.

Door de constance chemische cocktail van stresshormonen in je bloed raak je ook over de maanden/jaren ook uit geput en chronisch vermoeid. Je verliest meer en meer levenslust en kunt zelfs depressief worden.

Zolang de originele traumatisering niet wordt aangepakt zullen ook de symptomen terugkomen. Ook als ze door geneesmiddelen onderdrukt worden.

Voeg daar de stress van ons moderne leven bij en je begrijpt waarom zoveel mensen chronische klachten en relatieproblemen hebben.

Het is voor velen van ons (mezelf incluis) van levensbelang om te leren begrijpen welke rol vroeg trauma in ons leven speelt en om oude onverwerkte relatiestress te leren loslaten…

In de cursus behandel ik diverse oefeningen om dieper te ontspannen en oude stress los te laten. Ga naar de volledige cursus loslaten of probeer het eerst uit met 3 gratis lessen.

Ik wens je diepe ontspanning en een leven vol gezondheid, geluk en FLOW toe!

Hartegroet,

Jan Bommerez